RasuluLLah shollaLLAHU alaihi wa alihi wasallam sangat memikirkan ummatnya jangan sampai ada ummatnya disiksa kelak di neraka. Beliau menjelang wafatnya berbisik 2 kali : ummatku, ummatku.
Beliau RasuluLLAH shoLLaLLAhu alaihi wasallam di akhirat ketika banyak ummatnya masuk neraka, beliau sujud di bawah arsyi Allah Subhahu wa ta'ala sambil menangis, lama sekali beliau sujud. Nanti Allah Subhanahu wata'ala menyapa beliau dengan berfirman kurang lebih : Wahai Muhammad mengapa kamu sujud begitu lama sambil menangis dengan teramat sedih ? RasuluLLAH shollaLLAHU alaihi wasallam bersabda kurang lebih : Ya Allah, janganlah engkau siksa di neraka ummatku yang ada imannya sebesar biji kurma. Allah Subhanahu wata'ala berfirman kurang lebih : Wahai Muhammad pergilah engkau ke pintu neraka dan mintalah malaikat penjaga neraka mengangkat ummatmu yang imannya sebesar biji kurma. Lalu beliau RasuluLLAH ShollaLLAHU alaihi wasallam pergi kepintu neraka sesuai yang diperintahkan oleh ALLAH Subhanahu wata'ala.dan meminta kepada malaikat penjaga neraka supaya mengankat ummatnya yang memiliki iman sebesar biji kurma.Nabi ShollaLLAHU alaihi wasallam melakukan sujud yang lama sambil menangis berulang 3 kali, hingga iman sebesar biji jagung, sebesar biji zarrahpun dari ummatnya dikeluarkan semua dari neraka dan dimasukkan kedalam surga. Tapi nabi belum puas lagi karena beliau masih khawatir jangan sampai masih ada ummatnya di neraka. Lalu Allah Subhanahu wata'ala berfirman kurang lebih, Allahu 'alam : ummatmu Muhammad sudah tidak ada lagi di neraka, barulah nabi puas mengkhawatirkan kita ummatnya.
Lalu kenapa kita ummat beliau tidak saling memikirkan satu sama lain agar kelak di akhirat kita semua selamat terhindar dari api neraka sesuai harapan beliau RasuluLLAH shollaLLAhu alaihi wasallam ??
